ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η "ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ"
Οι Δικηγόροι του γραφείου μας Αλεξάνδρα Σκουτέρη και Ουρανία Σιάρκου είναι διαπιστευμένες διαμεσολαβήτριες του Υπουργείου Δικαιοσύνης, κατόπιν ειδικής εκπαίδευσής τους και παρακολούθησης επιμορφωτικών σεμιναρίων από το Κέντρο Διαμεσολάβησης Πειραιά σε συνεργασία με την εταιρεία Toolkit Company και αναλαμβάνουν την επίλυση υποθέσεων διαφορών Αστικού και Εμπορικού Δικαίου μέσω του θεσμού της διαμεσολάβησης στην Πάτρα και στην Πρέβεζα, με ειδίκευση στην τραπεζική, κτηματολογική και οικογενειακή διαμεσολάβηση.
"ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ"
Η διαμεσολάβηση είναι η μέθοδος επίλυσης διαφορών κατά την οποία ένας κατάλληλα εκπαιδευμένος διαμεσολαβητής, ουδέτερος προς τα δύο μέρη, τα βοηθάει να διαπραγματευτούν και να καταλήξουν σε μια κοινά αποδεκτή λύση. Επιλέγεται συνήθως στις περιπτώσεις που ο φιλικός διακανονισμός μεταξύ των δύο μερών έχει διακοπεί, έχει αποτύχει λόγω έλλειψης εμπειρίας στην τεχνική των διαπραγματεύσεων ή όταν οι ρυθμοί προόδου του φιλικού διακανονισμού είναι πολύ αργοί και συνήθως πριν την προσφυγή στη Δικαιοσύνη (αλλά ακόμα και διαρκούσης της αντιδικίας ενώπιον των δικαστηρίων). Κατά τη διαμεσολάβηση, ο Διαμεσολαβητής παίζει κομβικό ρόλο, βοηθώντας τα εμπλεκόμενα μέρη να ανακαλύψουν τη λύση που τους συμφέρει περισσότερο. Ακριβώς επειδή η προσέγγιση είναι και εδώ συναινετική, η πιθανότητα να μπορέσουν τα μέρη, μετά την επίλυση της διαφοράς να διατηρήσουν τις μεταξύ τους σχέσεις είναι μεγάλη.
Ο ρόλος του διαμεσολαβητή είναι να διευκολύνει την επικοινωνία και τις διαπραγματεύσεις μεταξύ των εμπλεκομένων μερών και όχι να παίρνει θέση υπέρ της άποψης της μίας ή της άλλης πλευράς. Δικαιούται ωστόσο να θέτει ερωτήματα στα δύο μέρη σχετικά με τις θέσεις τους επί της εκάστοτε διαφοράς για να διαπιστώσει την αντικειμενικότητά τους στην εκτίμηση των δυνατών και αδύνατων σημείων τόσο της δικής τους τοποθέτησης όσο και της τοποθέτησης του άλλου μέρους. Ο διαμεσολαβητής θα πρέπει επίσης να κατευθύνει τα εμπλεκόμενα μέρη να επικεντρωθούν στην αναζήτηση δημιουργικής επίλυσης της διαφοράς εστιάζοντας την προσοχή τους στο μέλλον και να τους αποθαρρύνει να επιμένουν στην παράθεση γεγονότων που συνέβησαν στο παρελθόν προσπαθώντας να τεκμηριώσουν τα νομικά τους δικαιώματα.
Ο διαμεσολαβητής δεν χρειάζεται να έχει απαραίτητα εμπειρία επί του θέματος και του αντικειμένου της διαφοράς. Θα πρέπει ωστόσο να έχει γνώσεις τεχνικών διαπραγματεύσεων και μεγάλη εμπειρία στην εφαρμογή τους.
Η διαμεσολάβηση είναι μία ευέλικτη διαδικασία που δεν περιλαμβάνει απόλυτα καθορισμένα και τυποποιημένα βήματα. Πριν την έναρξή της είναι σκόπιμο να υπογράφεται μεταξύ των δύο μερών μια συμφωνία διαμεσολάβησης η οποία θα ρυθμίζει τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί και θα καθορίζει το ποιος θα είναι ο διαμεσολαβητής. Σε γενικές γραμμές, οι εκτελούμενες ενέργειες έχουν ως εξής:
Προετοιμασία: Το κάθε μέρος προετοιμάζει μια σύντομη έκθεση στην οποία παρουσιάζει την στάση του απέναντι στην διαφορά. Αυτή η έκθεση, μαζί με τα απαραίτητα συνοδευτικά έγγραφα, αποστέλλεται στον διαμεσολαβητή και στο άλλο μέρος, τουλάχιστον μια εβδομάδα πριν την έναρξη της διαμεσολάβησης.
Εναρκτήρια συνάντηση: Σε αυτήν παρίστανται ο διαμεσολαβητής και τα εμπλεκόμενα (συνήθως δύο) μέρη. Κατά τη διάρκειά της οι εμπλεκόμενοι παρουσιάζουν συνοπτικά τη θέση τους σχετικά με τη διαφορά και τη λύση της.
Επιμέρους συναντήσεις του διαμεσολαβητή με το κάθε μέρος ξεχωριστά: Οι επιμέρους συναντήσεις είναι εμπιστευτικές και ανάλογα με την εξέλιξή τους μπορεί να απαιτηθεί η πραγματοποίηση πρόσθετων συναντήσεων με εκπροσώπους και από τα δύο μέρη.
Επίτευξη συμφωνίας: Όταν τα δύο μέρη καταλήξουν σε κοινά αποδεκτή λύση της διαφοράς, οι όροι της συμφωνίας καταγράφονται και υπογράφονται και από τα δύο μέρη.
Η διαμεσολάβηση συνήθως περνά ένα στάδιο στο οποίο η πιθανότητα να καταλήξουν τα δύο μέρη σε συμφωνία μοιάζει να είναι πολύ μικρή. Επειδή ωστόσο η πράξη έχει αποδείξει ότι στη συνέχεια τα πράγματα ανατρέπονται και συνήθως οι διαμεσολαβήσεις οδηγούν σε αποτέλεσμα, τα εμπλεκόμενα μέρη δεν θα πρέπει να απογοητεύονται από την αρχή αλλά να επιμένουν στο στόχο τους.
Η διαμεσολάβηση ως μέθοδος επίλυσης διαφορών χαρακτηρίζεται από τα ακόλουθα πλεονεκτήματα:
- Ταχύτητα: Η διαμεσολάβηση καταλήγει συνήθως σε αποτέλεσμα εντός μερικών ημερών από την έναρξή της με μέγιστο χρονικό διάστημα τον ένα μήνα.
- Χαμηλό κόστος
- Ο διαμεσολαβητής μπορεί να προκαλέσει νέες και διαφορετικές δυναμικές στην πορεία των διαπραγματεύσεων και να αναθερμάνει τις σχέσεις μεταξύ των εμπλεκομένων μερών.
ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ο θεσμός της Διαμεσολάβησης εισήχθη στην Ελλάδα με το Ν. 3898/ 2010 «Διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις» κατ’ εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας 2008/52/ΕΚ. Στο άρθρο 4β του νόμου αυτού προβλέπεται ότι: «Ως Διαμεσολάβηση νοείται η διαρθρωμένη διαδικασία ανεξαρτήτως ονομασίας, στην οποία δύο ή περισσότερα μέρη μιας διαφοράς επιχειρούν εκουσίως να επιλύσουν με συμφωνία της διαφορά αυτή με τη βοήθεια διαμεσολαβητή».
Δημοσιεύθηκε ο νόμος 4640/2019 (ΦΕΚ 190/30.11.2019 Α) για τη διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις
Σύμφωνα με το άρθρο 44 αυτού, η ισχύς του νόμου αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερία της Κυβερνήσεως, πλην των άρθρων 6 και 7 , που αναφέρονται στην υποχρεωτική διαμεσολάβηση, τα οποία τίθενται σε ισχύ και καταλαμβάνουν τις αγωγές που κατατίθενται μετά την παρέλευση των κατωτέρω ημερομηνιών ως εξής:
α) από την 15η Ιανουαρίου 2020 για τις οικογενειακές διαφορές, εκτός από αυτές των περιπτώσεων α, β και γ της παραγράφου 1, καθώς και της παραγράφου 2 του άρθρου 592 ΚΠολΔ και
β) από την 15η Μαρτίου 2020 για τις διαφορές που εκδικάζονται κατά την τακτική διαδικασία και υπάγονται στην καθ’ ύλην αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου αν η αξία του αντικειμένου της διαφοράς υπερβαίνει το ποσό των τριάντα χιλιάδων (30.000) ευρώ και του Πολυμελούς Πρωτοδικείου.
Νόμος για το θεσμό της Διαμεσολάβησης:
Ν. 4640/2019 (ΦΕΚ 190/30.11.2019 Α) για τη διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις
Ν. 3898/ 2010 (ΦΕΚ Α' 211/16.12.2010): Διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, όπως τροποποιήθηκε μέχρι και την Π.Ν.Π. (ΦΕΚ Α' 237/5.12.2012)
Σχετικά Νομοθετήματα:
- Ν. 3869/ 2010 (ΦΕΚ Α' 130/3.8.2010): Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων και άλλες διατάξεις, όπως τροποποιήθηκε
- Π.Δ. 123/ 2011 (ΦΕΚ Α' 255/9.12.2011): Καθορισμός όρων και προϋποθέσεων αδειοδότησης και λειτουργίας των φορέων κατάρτισης διαμεσολαβητών σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις
- Y.A. 109087 /2011 (ΦΕΚ ΥΟΔΔ' 436/14.12.2011): Συγκρότηση Επιτροπής Πιστοποίησης Διαμεσολαβητών
- Y.A. 109088/ 2011 (ΦΕΚ Β' 2824/14.12.2011): Διαδικασία αναγνώρισης τίτλων διαπίστευσης διαμεσολαβητών - Θέσπιση Κώδικα Δεοντολογίας διαπιστευμένων διαμεσολαβητών και Καθορισμός κυρώσεων για παραβάσεις αυτού, όπως τροποποιήθηκε με την Υ.Α. 107309/ 2012 (ΦΕΚ Β' 3417/21.12.2012)
- Y.A. 1460/ 2012 (ΦΕΚ Β' 281/13.02.2012): Καθορισμός αμοιβής διαμεσολαβητή
- Y.A. 34802/ 2012 (ΦΕΚ Β' 1363/26.04.2012): Κανονισμός λειτουργίας της επιτροπής εξετάσεων υποψηφίων διαμεσολαβητών και καθορισμός διαδικασίας ελέγχου των φορέων κατάρτισης διαμεσολαβητών και διαπιστευμένων διαμεσολαβητών
- Y.A. 85485/ 2012 (ΦΕΚ Β' 2693/4.10.2012): Καθορισμός παραβόλων διαμεσολάβησης
Ευρωπαϊκή Νομοθεσία:
- Οδηγία 2008/52/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2008 για ορισμένα θέματα διαμεσολάβησης σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις
- Οδηγία 2013/11/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2013 για την εναλλακτική επίλυση καταναλωτικών διαφορών και για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2006/2004 και της οδηγίας 2009/22/ΕΚ (ΕΕΚΔ)
- Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 524/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2013 για την ηλεκτρονική επίλυση καταναλωτικών διαφορών και για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2006/2004 και της οδηγίας 2009/22/ΕΚ (κανονισμός για την ΗΕΚΔ)
πηγή: http://www.diamesolabisi.com/