Αίτηση μετόχων για λύση Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρείας (ΙΚΕ) λόγω συνδρομής σπουδαίου λόγου. Ιδιωτική Κεφαλαιουχική Εταιρεία κατά Ν. 4070/2012. Πρόκειται για νέα εταιρική μορφή με νομική προσωπικότητα που φέρει εμπορικό χαρακτήρα ανεξαρτήτως αν ασκεί εμπορικές πράξεις και υπόκειται σε δημοσιότητα στο οικείο ΓΕΜΗ. Βασικά στοιχεία αυτής που προσιδιάζουν τόσο στις κεφαλαιουχικές αλλά και τις προσωπικές εταιρείες. Μεταξύ αυτών η περιορισμένη ευθύνη των μετόχων της για τα εταιρικά χρέη. Συγκριτικά πλεονεκτήματα της άνω εταιρικής μορφής έναντι της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης. Λόγοι εξόδου εταίρου και λύσης ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας. Μεταξύ αυτών η συνδρομή σπουδαίου λόγου που επιτάσσει την αποχώρηση ενός εταίρου ή την δικαστική λύση της εταιρείας. Έννοια σπουδαίου λόγου κατά τα ανωτέρω όπως οι σοβαρές έριδες και διενέξεις μεταξύ των εταίρων με αποτέλεσμα την αδυναμία προώθησης του εταιρικού σκοπού ή η κακοδιαχείριση της εταιρείας. Η υπαιτιότητα των λοιπών ή του αιτούντος εταίρου στην πρόκληση του σπουδαίου λόγου λύσης δεν έχει έννομη συνέπεια αλλά στην δεύτερη των άνω περιπτώσεων δύναται να στηρίξει ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος. Από τις αποδείξεις προέκυψε πως υπάρχουν σοβαρές έριδες μεταξύ των μετόχων της επίδικης ΙΚΕ με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η πραγματοποίηση του εταιρικού σκοπού της με αποτέλεσμα την βασιμότητα της υπό κρίση αίτηση λύσης της λόγω συνδρομής σπουδαίου λόγου ως άλλωστε προβλέπεται και στο καταστατικό της. Δέχεται αίτηση.
Η ιδιωτική κεφαλαιουχική εταιρεία (Ι.Κ.Ε. ) εισήχθη στην ελληνική έννομη τάξη με τις διατάξεις των άρθρων 43 - 120 του Ν. 4072/2012 και σύμφωνα με το άρθρο 43 αυτού πρόκειται περί νέας εταιρικής μορφής, που έχει νομική προσωπικότητα, είναι εμπορική, ακόμη και αν ο σκοπός της δεν είναι εμπορική επιχείρηση και υποβάλλεται σε δημοσιότητα με καταχώρηση της σύστασής της στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο (Γ.Ε.ΜΗ). Η θέσπιση της Ι.Κ.Ε. αποσκοπεί σε μία υποκατάσταση της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης, με ένα νέο σχήμα, που δεν θα χαρακτηρίζεται από τα δύο βασικά ελαττώματα της τελευταίας, τη δυσκαμψία όσον αφορά τις τροποποιήσεις του καταστατικού και το σημαντικό κόστος λειτουργίας. Ένα από τα βασικά πλεονεκτήματα του νέου εταιρικού σχήματος είναι η ευρεία ελευθερία μορφοποίησης του καταστατικού. Συγχρόνως, κατοχυρώνεται το θεμελιώδες χαρακτηριστικό των κεφαλαιουχικών εταιρειών, δηλαδή η έλλειψη προσωπικής ευθύνης των εταίρων για τις εταιρικές υποχρεώσεις (βλ. αιτιολογική έκθεση του νόμου, δημοσιευμένη στην ηλεκτρονική διεύθυνση της Βουλής των Ελλήνων και μελέτες σε ΕΕμπΔ 2012/546, Γιαλούρης, ΕΠΙΣΚΕΜΠΔΙΚ 2012/1, Σωτηρόπουλος και ΔΦΟΡΝ 2012/1473, Λαμπροπούλου). Αναλογική εφαρμογή επί των Ι.Κ.Ε. έχουν και οι διατάξεις των άρθρων 1-44 του Ν. 3190/1955, που αφορούν στις εταιρείες περιορισμένης ευθύνης, καθώς ο εταιρικός τύπος και των δύο αυτών μορφών εταιρειών χαρακτηρίζεται τόσο από στοιχεία κεφαλαιουχικά όσο και από στοιχεία προσωπικά, που αφορούν στις σχέσεις των εταίρων μεταξύ τους και προς την εταιρεία. Από αυτό συνάγεται ότι μπορεί να αποτελέσει σπουδαίο λόγο για την έξοδο κάποιου εταίρου, όπως από την ΕΠΕ κατ` άρθρο 33 του νόμου, αλλά και για τη δικαστική λύση της κατ` άρθρο 44 παρ. 1 περ. γ`, πλην άλλων και η σοβαρή διαταραχή των προσωπικών και εταιρικών σχέσεων των εταίρων και οι συνεχείς διαφωνίες και διενέξεις τους, συνεπαγόμενες την αδυναμία συνεργασίας τους για την επίτευξη του εταιρικού σκοπού. Εξάλλου, για τη στοιχειοθέτηση του σπουδαίου λόγου για τον οποίο λύεται με (διαπλαστική) δικαστική απόφαση η εταιρεία, δεν προϋποτίθεται η ύπαρξη υπαιτιότητας των λοιπών εταίρων ή των εκπροσώπων της εταιρίας, ούτε η έλλειψη υπαιτιότητας του ζητούντος την έξοδο εταίρου ή τη λύση της εταιρίας, αλλά η υπαιτιότητα του τελευταίου (αιτούντος) στην ίδρυση του σπουδαίου λόγου δύναται κατά τις περιστάσεις να θεμελιώσει ένσταση από το άρθρο 281 ΑΚ (βλ. ΑΠ 1127/1988, ΕλλΔ/νη 31.328, ΕφΑθ 240/2011, ΝΟΜΟΣ). Συνιστά δε σπουδαίο λόγο οποιοδήποτε περιστατικό, που ανάγεται στο πρόσωπο ή όχι του καταγγέλλοντας, το οποίο, σύμφωνα με την αρχή της καλής πίστης και τα συναλλακτικά ήθη, καθιστά επαχθή για τον εταίρο την εξακολούθηση της εταιρείας έως το χρόνο λήξης της διάρκειάς της. Τέτοιο περιστατικό είναι η αθέτηση των εταιρικών υποχρεώσεων, η κακή διαχείριση τους, οι διαρκείς διαφωνίες, η έλλειψη συνεργασίας, κατανοήσεως κ.ά. (βλ. ΕφΑθ 9131/2005, ΔΕΕ 2006 σελ. 388, ΕφΑθ 1715/2005, ΕλλΔ/νη 2005 σελ. 1726). Με την υπό κρίση αίτηση οι αιτούντες, εταίροι της καθ’ ης ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας μαζί με τον …… του ….., κατά τα αναφερόμενα σ’ αυτή εταιρικά μερίδια και ποσοστά συμμετοχής, επικαλούμενοι ως σπουδαίο λόγο τις διενέξεις μεταξύ των εταίρων, που καθιστούν ανέφικτη την επίτευξη του εταιρικού σκοπού, όπως αναλυτικά αναφέρουν στο δικόγραφο, ζητούν τη λύση της καθ’ ης. Με το συγκεκριμένο περιεχόμενο, η αίτηση, παραδεκτά εισάγεται ενώπιον του αρμοδίου καθ’ ύλη και κατά τόπο Δικαστηρίου κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (αρθρ. 739 επ. ΚΠολΔ). Είναι επαρκώς ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις συνδυασμένες διατάξεις των άρθ. 103 Ν. 4072/2012 και 1- 44 του Ν. 3190/1955. Πρέπει, επομένως, να ερευνηθεί περαιτέρω και από άποψη ουσιαστικής βασιμότητας σαν να είχε εμφανιστεί η καθ’ ης εταιρεία, προς την οποία κοινοποιήθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα η αίτηση, πλην όμως δεν παραστάθηκε στη συζήτηση (βλ. την …/25-11-20119 έκθεση επίδοσης της δικ. επιμελήτριας Πρωτοδικείου Πατρών …..). Αναφορικά με τον εταίρο ….. του …., προς τον οποίο κοινοποιήθηκε η αίτηση (βλ. την …../25-11-2019 έκθεση επίδοσης της ίδιας δικαστικής επιμελήτριας), αυτός δεν κατέστη διάδικος, εφόσον η κλήτευσή του δεν διατάχθηκε από τον αρμόδιο Ειρηνοδίκη, ούτε άσκησε παρέμβαση. Από την ένορκη κατάθεση στο ακροατήριο του μάρτυρα των αιτούντων, η οποία περιέχεται στα πρακτικά της δίκης, τα έγγραφα, που οι αιτούντες επικαλούνται και προσκομίζουν και την όλη διαδικασία αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι αιτούντες και ο ….. του ….., προς τον οποίο κοινοποιήθηκε η αίτηση, σύστησαν δυνάμει του από 19-5-2014 καταστατικού, το οποίο καταχωρήθηκε νόμιμα στις 10-6-2014 στο Γ.Ε.Μ.Η. Επιμελητηρίου Αχαΐας με αριθμό ……,την ιδιωτική κεφαλαιουχική εταιρεία με την επωνυμία «…… ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥΧΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» και το διακριτικό τίτλο «…….», με έδρα την Πάτρα και σκοπό την εμπορία καλλυντικών προϊόντων κλπ, εικοσαετούς διάρκειας αρχόμενης από την ημέρα εγγραφής της στο Γ.Ε.Μ.Η. Στην εταιρεία αυτή ο αιτών κατέχει 400/1000 εταιρικά μερίδια και συμμετέχει κατά ποσοστό 40%, η αιτούσα κατέχει 200/1000 εταιρικά μερίδια και συμμετέχει κατά ποσοστό 20% και ο ….. κατέχει 400/1000 εταιρικά μερίδια και συμμετέχει κατά ποσοστό 40%, ενώ διαχειριστής και νόμιμος εκπρόσωπός της ορίστηκε ο αιτών. Στη συνέχεια στις 15-9-2014 έγινε τροποποίηση του καταστατικού της εταιρείας ως προς τον σκοπό της, η οποία επίσης καταχωρήθηκε νόμιμα στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο του Επιμελητηρίου Αχαΐας (βλ. την με αρ. πρωτ. …../31-10-2014 ανακοίνωση του προέδρου του). Η εταιρεία διατηρούσε κατάστημα στην Πάτρα επί της ........ και στην πραγματικότητα τη διαχείριση είχε αναλάβει ο ……, έχοντας προσλάβει ως εργαζόμενη την επί χρόνια σύντροφό του ….. του …... Ο …. και η …. είχαν δημιουργήσει χρέη από την προηγούμενη επαγγελματική τους δραστηριότητα ήδη από το έτος 2002 προς τον αιτούντα, ο οποίος διατηρούσε και εκμεταλλευόταν μονοπρόσωπη εταιρεία με την επωνυμία «……. Ε.Π.Ε.» εμπορίας προϊόντων και υπηρεσιών καλλωπισμού και ομορφιάς και τους προμήθευε εμπορεύματα. Με το από 26-2-2010 ιδιωτικό συμφωνητικό οι παραπάνω οφειλέτες αναγνώρισαν χρέος τους προς τον αιτούντα ύφους 68.105,80 ευρώ, προερχόμενο από εμπορική τους συναλλαγή και διακανόνισαν τον τρόπο εξόφλησής του. Λόγω αδυναμίας εκπλήρωσης της πιο πάνω συμβατικής τους υποχρέωσης ίδρυσαν από κοινού με τον αιτούντα την επίμαχη εταιρεία καλλυντικών και ειδών ομορφιάς στην Πάτρα, από τα κέρδη της οποίας οι άνω οφειλέτες και με συνυπολογισμό της προσωπικής τους εργασίας θα μπορούσαν σταδιακά να εξοφλήσουν το χρέος τους προς τον αιτούντα. Πλην όμως, από τις αρχές του 2015 η συνεργασία τους εξελίχθηκε προβληματική, καθώς ο αιτών χρηματοδοτούσε με δικά του κεφάλαια την επίμαχη νεοσύστατη εταιρεία, ενώ η άνω οφειλή δεν εξοφλήθηκε. Επακολούθησε δικαστική διαμάχη μεταξύ των εταίρων και της εταιρείας και συγκεκριμένα: 1) Στις 23-10-2018 ο αιτών κοινοποίησε στους λοιπούς εταίρους την από 19-10-2018 εξώδικη δήλωση παραίτησής του από τη θέση του διαχειριστή της καθ’ ης λόγω της επιζήμιας εταιρικής τους συνεργασίας, 2) στις 14-6- 2019 κοινοποιήθηκε από τον ….. προς την αιτούσα η από 6-6-2019 εξώδικη δήλωση-διαμαρτυρία σχετικά με αντισυμβατική της συμπεριφορά από τη λύση της επαγγελματικής μίσθωσης της εταιρείας, 3) στις 20-6-2019 η αιτούσα κοινοποίησε στον ……. την από 18-6-2019 εξώδικη απάντηση-δήλωση σχετικά με τον κίνδυνο των εντός του μισθίου καταστήματος κινητών πραγμάτων, 4) στις 16-7-2019 οι αιτούντες κοινοποίησαν στον ….. την από 15-7-2019 εξώδικη πρόσκληση-δήλωση, με την οποία τον καλού σαν να προβούν από κοινού στη λύση της εταιρείας, χωρίς έκτοτε να επέλθει αυτή συναινετικά, 5) έχουν ασκηθεί εκατέρωθεν οι από 31-10-2018 και η από 3-9-2019 και με αρ. κατ. ......./2019 αγωγές ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών και Αθηνών αντίστοιχα, η συζήτηση των οποίων εκκρεμεί και τέλος 6) έχει εκδοθεί η 832/2019 απόφαση διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση της ….. κατά της καθ’ ης εταιρείας για συντηρητική κατάσχεση κάθε περιουσιακού στοιχείου της τελευταίας μέχρι του ποσού των 120.000,00 ευρώ προς εξασφάλιση απαίτησής της από σύμβαση εργασίας. Οι παραπάνω δικαστικές και εξώδικες ενέργειες των εταίρων αποδεικνύουν ότι οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν διαταραχθεί σοβαρά, έχουν ανακύψει επί σειρά ετών διαφωνίες και διενέξεις, με συνέπεια να είναι πλέον αδύνατη η περαιτέρω συνεργασία τους για την επίτευξη του εταιρικού σκοπού. Εξάλλου η εταιρεία έχει πάψει ουσιαστικά τη λειτουργία της, δεν εκτελείται καμία διαχειριστική πράξη, παρουσιάζει μεγάλη ζημία και δεν υπάρχει δυνατότητα συναινετικής λύσης της. Ως προς το ζήτημα των αιτίων που οδήγησαν την πιο πάνω εταιρία στην προαναφερόμενη κατάσταση υπάρχει πλήρης διαφωνία μεταξύ των εταίρων και ειδικότερα ο καθένας θεωρεί τον άλλο υπαίτιο της αποτυχημένης πορείας της εταιρείας. Σύμφωνα με το άρθρο 27 του καταστατικού, η εταιρεία λύεται: α) οποτεδήποτε με απόφαση των εταίρων με την πλειοψηφία των 2/3 του όλου αριθμού των μεριδίων, β) όταν παρέλθει ο ορισμένος χρόνος διάρκειας, εκτός αν ο χρόνος αυτός παραταθεί με απόφαση των εταίρων, γ) αν κηρυχθεί η εταιρεία σε πτώχευση και δ) σε άλλες περιπτώσεις που προβλέπει ο νόμος, η δε λύση καταχωρίζεται στο ΓΕΜΗ με μέριμνα του εκκαθαριστή. Στην τελευταία περίπτωση εντάσσεται και η συνδρομή σπουδαίου λόγου για τη λύση της εταιρείας, χωρίς να τίθεται προς τούτο σε καμία περίπτωση ζήτημα υπαιτιότητας, που είναι αδιάφορη, κατόπιν αίτησης εταίρων, που εκπροσωπούν τουλάχιστον το ένα δέκατο του εταιρικού κεφαλαίου, κατ` αναλογική εφαρμογή του άρθρου 44 του Ν. 3190/1955. Έτσι, ανεξαρτήτως των αιτίων που οδήγησαν την εταιρεία στην προπεριγραφόμενη κατάσταση, είναι φανερό ότι η πλήρης διατάραξη και διακοπή των προσωπικών σχέσεων μεταξύ των εταίρων της καθ` ης εταιρείας και η παράλυση της λειτουργίας της έχει ως συνέπεια την αδυναμία πραγματοποιήσεως του εταιρικού σκοπού της, κατά τέτοιο τρόπο ώστε να υφίσταται σπουδαίος λόγος για τη λύση αυτής. Μετά τα παραπάνω και δεδομένου ότι οι αϊτούντες εκπροσωπούν το πιο πάνω νόμιμο ελάχιστο ποσοστό του εταιρικού κεφαλαίου, η υπό κρίση αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή ως βάσιμη και κατ` ουσία, όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό. Δικαστική δαπάνη δεν επιδικάζεται, λόγω αιτήματος των αιτούντων περί συμψηφισμού της. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΔΙΚΑΖΕΙ χωρίς την παρουσία της καθ’ ης. ΔΕΧΕΤΑΙ την αίτηση. ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ τη λύση της ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας με την επωνυμία «........ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥΧΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» και το διακριτικό τίτλο «......», με έδρα την Πάτρα και με αριθμό Γ.Ε.ΜΗ. ........
Η ιδιωτική κεφαλαιουχική εταιρεία (Ι.Κ.Ε. ) εισήχθη στην ελληνική έννομη τάξη με τις διατάξεις των άρθρων 43 - 120 του Ν. 4072/2012 και σύμφωνα με το άρθρο 43 αυτού πρόκειται περί νέας εταιρικής μορφής, που έχει νομική προσωπικότητα, είναι εμπορική, ακόμη και αν ο σκοπός της δεν είναι εμπορική επιχείρηση και υποβάλλεται σε δημοσιότητα με καταχώρηση της σύστασής της στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο (Γ.Ε.ΜΗ). Η θέσπιση της Ι.Κ.Ε. αποσκοπεί σε μία υποκατάσταση της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης, με ένα νέο σχήμα, που δεν θα χαρακτηρίζεται από τα δύο βασικά ελαττώματα της τελευταίας, τη δυσκαμψία όσον αφορά τις τροποποιήσεις του καταστατικού και το σημαντικό κόστος λειτουργίας. Ένα από τα βασικά πλεονεκτήματα του νέου εταιρικού σχήματος είναι η ευρεία ελευθερία μορφοποίησης του καταστατικού. Συγχρόνως, κατοχυρώνεται το θεμελιώδες χαρακτηριστικό των κεφαλαιουχικών εταιρειών, δηλαδή η έλλειψη προσωπικής ευθύνης των εταίρων για τις εταιρικές υποχρεώσεις (βλ. αιτιολογική έκθεση του νόμου, δημοσιευμένη στην ηλεκτρονική διεύθυνση της Βουλής των Ελλήνων και μελέτες σε ΕΕμπΔ 2012/546, Γιαλούρης, ΕΠΙΣΚΕΜΠΔΙΚ 2012/1, Σωτηρόπουλος και ΔΦΟΡΝ 2012/1473, Λαμπροπούλου). Αναλογική εφαρμογή επί των Ι.Κ.Ε. έχουν και οι διατάξεις των άρθρων 1-44 του Ν. 3190/1955, που αφορούν στις εταιρείες περιορισμένης ευθύνης, καθώς ο εταιρικός τύπος και των δύο αυτών μορφών εταιρειών χαρακτηρίζεται τόσο από στοιχεία κεφαλαιουχικά όσο και από στοιχεία προσωπικά, που αφορούν στις σχέσεις των εταίρων μεταξύ τους και προς την εταιρεία. Από αυτό συνάγεται ότι μπορεί να αποτελέσει σπουδαίο λόγο για την έξοδο κάποιου εταίρου, όπως από την ΕΠΕ κατ` άρθρο 33 του νόμου, αλλά και για τη δικαστική λύση της κατ` άρθρο 44 παρ. 1 περ. γ`, πλην άλλων και η σοβαρή διαταραχή των προσωπικών και εταιρικών σχέσεων των εταίρων και οι συνεχείς διαφωνίες και διενέξεις τους, συνεπαγόμενες την αδυναμία συνεργασίας τους για την επίτευξη του εταιρικού σκοπού. Εξάλλου, για τη στοιχειοθέτηση του σπουδαίου λόγου για τον οποίο λύεται με (διαπλαστική) δικαστική απόφαση η εταιρεία, δεν προϋποτίθεται η ύπαρξη υπαιτιότητας των λοιπών εταίρων ή των εκπροσώπων της εταιρίας, ούτε η έλλειψη υπαιτιότητας του ζητούντος την έξοδο εταίρου ή τη λύση της εταιρίας, αλλά η υπαιτιότητα του τελευταίου (αιτούντος) στην ίδρυση του σπουδαίου λόγου δύναται κατά τις περιστάσεις να θεμελιώσει ένσταση από το άρθρο 281 ΑΚ (βλ. ΑΠ 1127/1988, ΕλλΔ/νη 31.328, ΕφΑθ 240/2011, ΝΟΜΟΣ). Συνιστά δε σπουδαίο λόγο οποιοδήποτε περιστατικό, που ανάγεται στο πρόσωπο ή όχι του καταγγέλλοντας, το οποίο, σύμφωνα με την αρχή της καλής πίστης και τα συναλλακτικά ήθη, καθιστά επαχθή για τον εταίρο την εξακολούθηση της εταιρείας έως το χρόνο λήξης της διάρκειάς της. Τέτοιο περιστατικό είναι η αθέτηση των εταιρικών υποχρεώσεων, η κακή διαχείριση τους, οι διαρκείς διαφωνίες, η έλλειψη συνεργασίας, κατανοήσεως κ.ά. (βλ. ΕφΑθ 9131/2005, ΔΕΕ 2006 σελ. 388, ΕφΑθ 1715/2005, ΕλλΔ/νη 2005 σελ. 1726). Με την υπό κρίση αίτηση οι αιτούντες, εταίροι της καθ’ ης ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας μαζί με τον …… του ….., κατά τα αναφερόμενα σ’ αυτή εταιρικά μερίδια και ποσοστά συμμετοχής, επικαλούμενοι ως σπουδαίο λόγο τις διενέξεις μεταξύ των εταίρων, που καθιστούν ανέφικτη την επίτευξη του εταιρικού σκοπού, όπως αναλυτικά αναφέρουν στο δικόγραφο, ζητούν τη λύση της καθ’ ης. Με το συγκεκριμένο περιεχόμενο, η αίτηση, παραδεκτά εισάγεται ενώπιον του αρμοδίου καθ’ ύλη και κατά τόπο Δικαστηρίου κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (αρθρ. 739 επ. ΚΠολΔ). Είναι επαρκώς ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις συνδυασμένες διατάξεις των άρθ. 103 Ν. 4072/2012 και 1- 44 του Ν. 3190/1955. Πρέπει, επομένως, να ερευνηθεί περαιτέρω και από άποψη ουσιαστικής βασιμότητας σαν να είχε εμφανιστεί η καθ’ ης εταιρεία, προς την οποία κοινοποιήθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα η αίτηση, πλην όμως δεν παραστάθηκε στη συζήτηση (βλ. την …/25-11-20119 έκθεση επίδοσης της δικ. επιμελήτριας Πρωτοδικείου Πατρών …..). Αναφορικά με τον εταίρο ….. του …., προς τον οποίο κοινοποιήθηκε η αίτηση (βλ. την …../25-11-2019 έκθεση επίδοσης της ίδιας δικαστικής επιμελήτριας), αυτός δεν κατέστη διάδικος, εφόσον η κλήτευσή του δεν διατάχθηκε από τον αρμόδιο Ειρηνοδίκη, ούτε άσκησε παρέμβαση. Από την ένορκη κατάθεση στο ακροατήριο του μάρτυρα των αιτούντων, η οποία περιέχεται στα πρακτικά της δίκης, τα έγγραφα, που οι αιτούντες επικαλούνται και προσκομίζουν και την όλη διαδικασία αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι αιτούντες και ο ….. του ….., προς τον οποίο κοινοποιήθηκε η αίτηση, σύστησαν δυνάμει του από 19-5-2014 καταστατικού, το οποίο καταχωρήθηκε νόμιμα στις 10-6-2014 στο Γ.Ε.Μ.Η. Επιμελητηρίου Αχαΐας με αριθμό ……,την ιδιωτική κεφαλαιουχική εταιρεία με την επωνυμία «…… ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥΧΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» και το διακριτικό τίτλο «…….», με έδρα την Πάτρα και σκοπό την εμπορία καλλυντικών προϊόντων κλπ, εικοσαετούς διάρκειας αρχόμενης από την ημέρα εγγραφής της στο Γ.Ε.Μ.Η. Στην εταιρεία αυτή ο αιτών κατέχει 400/1000 εταιρικά μερίδια και συμμετέχει κατά ποσοστό 40%, η αιτούσα κατέχει 200/1000 εταιρικά μερίδια και συμμετέχει κατά ποσοστό 20% και ο ….. κατέχει 400/1000 εταιρικά μερίδια και συμμετέχει κατά ποσοστό 40%, ενώ διαχειριστής και νόμιμος εκπρόσωπός της ορίστηκε ο αιτών. Στη συνέχεια στις 15-9-2014 έγινε τροποποίηση του καταστατικού της εταιρείας ως προς τον σκοπό της, η οποία επίσης καταχωρήθηκε νόμιμα στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο του Επιμελητηρίου Αχαΐας (βλ. την με αρ. πρωτ. …../31-10-2014 ανακοίνωση του προέδρου του). Η εταιρεία διατηρούσε κατάστημα στην Πάτρα επί της ........ και στην πραγματικότητα τη διαχείριση είχε αναλάβει ο ……, έχοντας προσλάβει ως εργαζόμενη την επί χρόνια σύντροφό του ….. του …... Ο …. και η …. είχαν δημιουργήσει χρέη από την προηγούμενη επαγγελματική τους δραστηριότητα ήδη από το έτος 2002 προς τον αιτούντα, ο οποίος διατηρούσε και εκμεταλλευόταν μονοπρόσωπη εταιρεία με την επωνυμία «……. Ε.Π.Ε.» εμπορίας προϊόντων και υπηρεσιών καλλωπισμού και ομορφιάς και τους προμήθευε εμπορεύματα. Με το από 26-2-2010 ιδιωτικό συμφωνητικό οι παραπάνω οφειλέτες αναγνώρισαν χρέος τους προς τον αιτούντα ύφους 68.105,80 ευρώ, προερχόμενο από εμπορική τους συναλλαγή και διακανόνισαν τον τρόπο εξόφλησής του. Λόγω αδυναμίας εκπλήρωσης της πιο πάνω συμβατικής τους υποχρέωσης ίδρυσαν από κοινού με τον αιτούντα την επίμαχη εταιρεία καλλυντικών και ειδών ομορφιάς στην Πάτρα, από τα κέρδη της οποίας οι άνω οφειλέτες και με συνυπολογισμό της προσωπικής τους εργασίας θα μπορούσαν σταδιακά να εξοφλήσουν το χρέος τους προς τον αιτούντα. Πλην όμως, από τις αρχές του 2015 η συνεργασία τους εξελίχθηκε προβληματική, καθώς ο αιτών χρηματοδοτούσε με δικά του κεφάλαια την επίμαχη νεοσύστατη εταιρεία, ενώ η άνω οφειλή δεν εξοφλήθηκε. Επακολούθησε δικαστική διαμάχη μεταξύ των εταίρων και της εταιρείας και συγκεκριμένα: 1) Στις 23-10-2018 ο αιτών κοινοποίησε στους λοιπούς εταίρους την από 19-10-2018 εξώδικη δήλωση παραίτησής του από τη θέση του διαχειριστή της καθ’ ης λόγω της επιζήμιας εταιρικής τους συνεργασίας, 2) στις 14-6- 2019 κοινοποιήθηκε από τον ….. προς την αιτούσα η από 6-6-2019 εξώδικη δήλωση-διαμαρτυρία σχετικά με αντισυμβατική της συμπεριφορά από τη λύση της επαγγελματικής μίσθωσης της εταιρείας, 3) στις 20-6-2019 η αιτούσα κοινοποίησε στον ……. την από 18-6-2019 εξώδικη απάντηση-δήλωση σχετικά με τον κίνδυνο των εντός του μισθίου καταστήματος κινητών πραγμάτων, 4) στις 16-7-2019 οι αιτούντες κοινοποίησαν στον ….. την από 15-7-2019 εξώδικη πρόσκληση-δήλωση, με την οποία τον καλού σαν να προβούν από κοινού στη λύση της εταιρείας, χωρίς έκτοτε να επέλθει αυτή συναινετικά, 5) έχουν ασκηθεί εκατέρωθεν οι από 31-10-2018 και η από 3-9-2019 και με αρ. κατ. ......./2019 αγωγές ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών και Αθηνών αντίστοιχα, η συζήτηση των οποίων εκκρεμεί και τέλος 6) έχει εκδοθεί η 832/2019 απόφαση διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση της ….. κατά της καθ’ ης εταιρείας για συντηρητική κατάσχεση κάθε περιουσιακού στοιχείου της τελευταίας μέχρι του ποσού των 120.000,00 ευρώ προς εξασφάλιση απαίτησής της από σύμβαση εργασίας. Οι παραπάνω δικαστικές και εξώδικες ενέργειες των εταίρων αποδεικνύουν ότι οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν διαταραχθεί σοβαρά, έχουν ανακύψει επί σειρά ετών διαφωνίες και διενέξεις, με συνέπεια να είναι πλέον αδύνατη η περαιτέρω συνεργασία τους για την επίτευξη του εταιρικού σκοπού. Εξάλλου η εταιρεία έχει πάψει ουσιαστικά τη λειτουργία της, δεν εκτελείται καμία διαχειριστική πράξη, παρουσιάζει μεγάλη ζημία και δεν υπάρχει δυνατότητα συναινετικής λύσης της. Ως προς το ζήτημα των αιτίων που οδήγησαν την πιο πάνω εταιρία στην προαναφερόμενη κατάσταση υπάρχει πλήρης διαφωνία μεταξύ των εταίρων και ειδικότερα ο καθένας θεωρεί τον άλλο υπαίτιο της αποτυχημένης πορείας της εταιρείας. Σύμφωνα με το άρθρο 27 του καταστατικού, η εταιρεία λύεται: α) οποτεδήποτε με απόφαση των εταίρων με την πλειοψηφία των 2/3 του όλου αριθμού των μεριδίων, β) όταν παρέλθει ο ορισμένος χρόνος διάρκειας, εκτός αν ο χρόνος αυτός παραταθεί με απόφαση των εταίρων, γ) αν κηρυχθεί η εταιρεία σε πτώχευση και δ) σε άλλες περιπτώσεις που προβλέπει ο νόμος, η δε λύση καταχωρίζεται στο ΓΕΜΗ με μέριμνα του εκκαθαριστή. Στην τελευταία περίπτωση εντάσσεται και η συνδρομή σπουδαίου λόγου για τη λύση της εταιρείας, χωρίς να τίθεται προς τούτο σε καμία περίπτωση ζήτημα υπαιτιότητας, που είναι αδιάφορη, κατόπιν αίτησης εταίρων, που εκπροσωπούν τουλάχιστον το ένα δέκατο του εταιρικού κεφαλαίου, κατ` αναλογική εφαρμογή του άρθρου 44 του Ν. 3190/1955. Έτσι, ανεξαρτήτως των αιτίων που οδήγησαν την εταιρεία στην προπεριγραφόμενη κατάσταση, είναι φανερό ότι η πλήρης διατάραξη και διακοπή των προσωπικών σχέσεων μεταξύ των εταίρων της καθ` ης εταιρείας και η παράλυση της λειτουργίας της έχει ως συνέπεια την αδυναμία πραγματοποιήσεως του εταιρικού σκοπού της, κατά τέτοιο τρόπο ώστε να υφίσταται σπουδαίος λόγος για τη λύση αυτής. Μετά τα παραπάνω και δεδομένου ότι οι αϊτούντες εκπροσωπούν το πιο πάνω νόμιμο ελάχιστο ποσοστό του εταιρικού κεφαλαίου, η υπό κρίση αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή ως βάσιμη και κατ` ουσία, όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό. Δικαστική δαπάνη δεν επιδικάζεται, λόγω αιτήματος των αιτούντων περί συμψηφισμού της. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΔΙΚΑΖΕΙ χωρίς την παρουσία της καθ’ ης. ΔΕΧΕΤΑΙ την αίτηση. ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ τη λύση της ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας με την επωνυμία «........ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥΧΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» και το διακριτικό τίτλο «......», με έδρα την Πάτρα και με αριθμό Γ.Ε.ΜΗ. ........